Mensen die mij persoonlijk kennen weten dat ik sportief ben. Ik ben dol op een actieve levensstijl met veel bewegen en sporten, omdat ik nog meer dan de meeste mensen ervaren heb hoe goed het voor je is. Er was namelijk een tijd – niet eens zo heel lang geleden – dat mijn leven bestond uit veel pijn. Ik kreeg een aantal jaren terug namelijk de diagnose fibromyalgie. Alle beweging deed mij pijn, maar stil zitten nog meer. Ik liet het er niet bij zitten.

Het begin van mijn sportieve leven

Dat begon eigenlijk pas toen ik bijna 40 was. Daarvoor deed ik wel eens een poging om te gaan hardlopen. Tennissen, ja leuk, maar niet te vaak. Toen mijn knop omging en ik mijn overgewicht nogal zat was, koos ik er voor om dagelijks meer te gaan bewegen. Ik startte met 5-10 minuutjes steppen.

Kapót was ik dan! 😅

De 10 minuten steppen werden steeds langer en gaandeweg werd ik steeds een beetje fitter. En omdat ik er al jarenlang van droomde dat ik ooit 5 km aaneen zou kunnen hardlopen 🏃‍♀️, ging ik dat proberen. Steeds een beetje sterker. Steeds een beetje fitter.

Wat was ik trots toen ik de eerste keer de 5 km aantikte! Hierna kwam de 10 km in zicht. Ik was superfit en voelde me ZO goed! Je kunt het je bijna niet voorstellen als je het zelf niet gevoeld hebt. Toen volgden de blessures. Door het hardlopen, dacht ik. Maar er bleek meer aan de hand.

Pijn, moe, pijn

Want ik kreeg op steeds meer plekken pijn in mijn lichaam. En het zat vrijwel allemaal bij mijn gewrichten. Pijn en ontstekingen crossten door mijn lijf. Zitten deed me veel pijn. Hardlopen ging toen niet meer. Ik werd steeds inactiever. Soms wist ik niet eens meer hoe ik nog moest zitten. Een autorit van langer dan een half uur kostte me dagen om te herstellen. Ik had nota bene een speciaal luchtkussentje om op te kunnen zitten. Uiteindelijk volgde na vele onderzoeken de diagnose fibromyalgie. Ik kon het maar moeilijk geloven. Of eerlijk: ik kon me eigenlijk helemaal niet vinden in de diagnose. “Ik moest er maar mee leren leven”, werd me gezegd. Ja, doei.

Van pijn naar herstel

Ik kreeg fysiotherapie en leerde hoe ik met kleine bewegingen en lichte krachttraining weer een vorm van bewegen kon bereiken. En ik stelde mezelf een doel:

No matter what, ik ga weer hardlopen.

Want als ik één ding zeker wist, was dat het inactief zijn me alleen maar meer pijn opleverde. De behandelaars keken bedenkelijk: hardlopen, jij? Gelukkig kan ik lekker eigenwijs zijn. Ik ging gestaag door met opbouwen en herstellen. En toen kwam er een dag dat ik mijn hardloopschoenen weer aandeed. Ik begon gewoon opnieuw met 5 minuutjes hardlopen. Ik leerde nóg beter voelen waar mijn grenzen lagen. De pijn werd minder. Mede dankzij mijn gezonde voedingspatroon en dagelijkse voedingssupplementen volgde er herstel. En na enkele maanden tikte ik weer de 5 km aan en daarna de 10 km.

Ik fibromyalgie? Ik dacht het niet, zeg.

En toen werd ik verliefd op fietsen

Want ik merkte in de loop der jaren toch wel dat ik met hardlopen van de ene naar de andere blessure ging. En steeds als ik niet kon hardlopen, dan ging ik maar fietsen. 🚴‍♀️ Toen was daar het briljante idee om een racefiets te kopen én een nieuw doel. Want een bérg beklimmen, wow, dat is ook al zoiets waarvan ik dacht dat ik het nooit zou kunnen. Dus wat doe je dan? Dan ga je bergen beklimmen.

Ik heb 3 jaar achtereen meegedaan met Alpe d’HuZes. Ik, als voormalige ongezonde troela met overgewicht en slechte conditie kon gewoon meerdere keren die berg op fietsen. Maar vooral ontdekte ik wat fietsen met me doet. Het geeft me mentale kracht. Het maakt mijn lichaam sterker. Fietsen is genieten. Soms is het afzien. De wind door mijn haar en de zon op mijn wangen. Onbekende weggetjes ontdekken waar je anders nooit zou komen. Al fietsend de zonsondergang tegemoet. De wind die altijd harder waait dan je vooraf denkt. Dat heerlijke gevoel als je thuiskomt na een fietsrit, altijd met een lach op mijn gezicht. 

Inmiddels ben ik een fietsavonturier en heb ik al 2 keer een solo fietsreis gemaakt. De mooiste herinneringen heb ik op mijn fiets gemaakt. 👇😍

Waarom ik dit met je deel

Veel mensen denken dat zij met pijn, blessures, vermoeidheid, lichamelijke beperkingen, ziekte en/of klachten niet (meer) kunnen bewegen.

Maar weet je: het gaat niet om wat je niet kunt. Het gaat om wat je WEL kunt.

Er is altijd wel iets wat je WEL kunt doen! Toen ik amper kon bewegen van de pijn, paste ik mijn sportieve belasting aan tot ik op een niveau kwam dat ik weer kon opbouwen. Toen ik niet kon hardlopen vanwege mijn bekken en de (vermeende) fibromyalgie, ben ik eerst gaan fietsen. Toen ik niet kon hardlopen door allerlei blessures, ben ik begonnen met fietsen en kijk eens wat voor moois daaruit voortgekomen is.

Want voor mij is het gewoon heel simpel:

Als je je goed (of beter) wilt voelen, kun je écht maar beter lekker bewegen en sporten. Ga daarom altijd op zoek naar iets wat je WEL kunt. Een actief en sportief leven wat past bij jou, je beperkingen, je levensritme, je lijf.

Kom in beweging! 

Woon je in Dronten of omgeving? Kom dan gezellig meedoen met de cursus Mindful Walking die ik geef. Mindful Walking gaat je helpen om weer in beweging te komen. We gaan in groepsverband lekker buiten wandelen met een leuke groep vrouwen. Ik leer je hoe je weer meer van het leven kunt genieten met behulp van mindfulness en ademhalingstechnieken. En dat betekent voor jou: minder stress en meer energie.

En oh, die glimlach op je gezicht na afloop? Die is inbegrepen.

Dus kom je meedoen? Alleen of gezellig met een vriendin?

Kijk hier voor meer informatie en inschrijven, of laat onderstaand je gegevens achter en je ontvangt bericht als er nieuwe cursussen gepland staan.