Stoer, dat ben ik. En bescheiden, dat ook. Dus dat ik mezelf nu stoer durf te noemen, dat zegt wel wat. Ik fietste van Tours naar Santiago de Compostela. In mijn uppie. Bijna 1.600 km.
De route
Hoe ik dat deed? Nou, gewoon. Fietsen. Maar wel met een paar belangrijke afspraken met mezelf.
Twee afspraken
Met stip op 1: vertrouwen. Vertrouwen in mezelf. Vertrouwen dat het goed komt. Vertrouwen dat ik precies dát krijg wat ik nodig heb.
En op 2: rustig blijven, no matter what. Dus ook als het tegenzit. Is dat altijd gelukt? Eén keertje niet. Maar veel vaker wel. Ik ben altijd al een rustig type, maar wie ben je als je écht wordt teruggeworpen op jezelf. Die momenten en inzichten kwamen ook. En hoe.
De uitdagingen
- Toen ik wegfietste in Tours. Weg bij mijn man. Weg bij mijn leven. Weg van alles en iedereen die ik liefheb. Het avontuur tegemoet. Mijn gedachten gaan die dag op en neer tussen:
‘Wat ben ik in vredesnaam aan het doen?’
en
‘Kijk mij nou eens!’ - Ergens midden in een bos, uren geen mens gezien, de weg kwijt zijn en een navigatie-app die het ook niet meer wist. 🤷♀️
- Mijn waterdichte telefoon die – net als ik – de zware hoosbuien een beetje té vond. Ik kon mijn telefoon niet meer opladen terwijl ik die behoorlijk nodig had om te navigeren.
- Oneindig veel steile klimmetjes terwijl ik mezelf voor vertrek een slechte klimmer noemde. Nu niet meer. Ik kan klimmen, zélfs met een zware fiets.
- Verpletterende stiltes die je laten geloven dat je écht alleen op de wereld bent.
- Die dag dat ik hopeloos en alwéér verzopen er doorheen zat en onder een afdak bij een supermarkt ging zitten tot ik mijn shit 💩 weer op orde had.
- Slapeloze nachten. Pijntjes. Kou. Regen, veel regen.
- Boze hondjes die mijn kuiten wilden proeven. Ik heb ze afgeblaft.
- Maar vooral die dag dat ik een wandelpad over de berg moest nemen. Regen, modder, zoeken waar ik mijn voeten kon neerzetten tussen de modder en keien. Een pad wat soms maar 30 cm breed was. En dan je fiets de berg op zien te krijgen bij een stijgingspercentage van 13-18%. Ik heb die dag 6 km mijn fiets geduwd en soms moeten tillen (25 kg!). Ik heb nooit eerder zo moeten afzien als die dag. Die dag stond ik echt in een survivalmodus. Ja, ik ben een doorzetter, maar ik had ook geen andere keuze dan doorgaan. Maar: ik bleef wél rustig, want dat was de deal.
Als ik hier nu aan terugdenk, aan die momenten, dan voel ik me oersterk. 💪 Het geeft zoveel kracht dat ik mezelf kon herpakken als ik het moeilijk had. Vertrouwen en rustig blijven waren mijn lifesavers.
Maar er was meer
Prachtige natuur. De zee, steeds weer die heerlijke zee. Vrijheid. In het moment leven. Reetjes die net voor mijn fiets de weg overstaken. Mooie ontmoetingen met andere fietsers en Caminogangers. Mezelf tegenkomen. Klimmen, dalen, klimmen, dalen. Zingend op de fiets. De wind door mijn haar. De zon op mijn bol. Heerlijke afdalingen. Mezelf overwinnen. Zo veel indrukken. Zo veel emoties ook. Zo intens mooi allemaal.
De aankomst in Santiago de Compostela
Wát een ontlading. Een overstroming van emoties. Lachen. Huilen. Liefde. Trots. Kracht. Dankbaar. Lachen. Euforie. Huilen. Zo heb ik me nog nooit gevoeld. Ik ontplofte gewoon bijna van geluk. Ik heb mezelf versteld doen staan. Ingrid 2.0 🤠 is tevoorschijn gekomen.
Dromen, durven, doen
Dit was een droom van me, een fietsreis maken in mijn uppie. Ik vond het vooraf heel spannend, maar wilde me daar niet door laten tegenhouden. Mijn hoofd en hart zijn nu overvol met de mooiste beelden, ontmoetingen, inzichten en emoties. Er zijn veel mensen die me gezegd hebben dat ze ook zoiets willen doen. Ik kan alleen maar zeggen: ga ervoor. Volg je hart. 🧡 Het is een ervaring die je zoveel kracht, inzichten en de mooiste herinneringen zal geven. Ik weet zeker dat ik mijn hele leven op deze reis zal terugkijken als een onvergetelijke ervaring.
Het is een cliché, maar oh zo waar: ⭐ de magie van het leven bevindt zich buiten je comfortzone. ⭐
Grootse inzichten
De meeste mensen die een Camino doen, zijn op zoek naar antwoorden of afsluiting. Ik ook. Ik had een pakketje bagage bij me en dat zat niet achterop mijn fiets. Deze reis bracht me grootse inzichten. Ik vind het magisch wat er gebeurt als je afstand neemt van je leven.
Een deel van mijn inzichten heeft betrekking op mijn werk De Gezonderie. Ik weet beter wat ik wél wil. En dus weet ik ook beter wat ik niet meer wil.
Breaking nieuws over De Stressvrije Vrouw
De Gezonderie stopt met het aanbieden van online cursussen. Het is niet meer mogelijk om je aan te melden voor het online coachingsprogramma De Stressvrije Vrouw. Ben jij deelnemer? Ik neem persoonlijk contact met je op en zal je de inhoud op een andere wijze aanbieden. Dus geen zorgen, dat gaat helemaal goed komen.
De reden dat De Gezonderie stopt met online cursussen
De belangrijkste is deze: om online cursussen goed in de markt te kunnen zetten, zou ik mezelf meer op de voorgrond moeten zetten. Denk: webinars, video’s, veel social media. En dat is gewoon niet wie ik ben. Ik wil dichtbij mezelf blijven. Deze dame voelt zich lekkerder als ze niet zo in de spotlights staat. Tijdens mijn fietsreis is de schrijver in mij opgestaan. 🙏
Dat is wat ik wil doen.
Dat is wie ik ben.
Dat is waar ik van ga shinen.
Wat ik wél wil
- Coachen. Want ik vind het heerlijk, mensen helpen. Vooral als het vrouwen betreft met stressgerelateerde problematiek. En coachen, daar ben ik gewoon beregoed in. Ook mijn coachingsaanbod komt met een 2.0 versie: vanaf september start ik met een vernieuwde aanpak voor Wannabe Stressvrije Vrouwen.
- Schrijven. Beter worden. Mensen raken met woorden. Een boek schrijven voor vrouwen met stress.
- Fietsen. Hoe kan het ook anders. 😎
Niets missen?
Laat onderstaand je naam en e-mailadres achter en je weet als eerste alle woeste plannen over het vernieuwde coachingsaanbod en mijn boek. 🤩 Nadat je op ‘Aanmelden’ klikt, ontvang je een mailtje waarin je je aanmelding nog even moet bevestigen. 👇👇
Schrijf een reactie